«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
وصیت‌نامه‌ی شهید عباس دانشگر، شهید مدافع حرم که در 23 سالگی به شهادت رسید را خوانده‌اید؟ به‌گمانم خواندن‌ها و زیستن این‌طور باید بار بدهد و به ثمر بنشیند. حالا کسی مثل من در طول سال‌ها صدها صفحه کتاب بخواند و یادداشت بردارد و حرف بزند، اما عمل و حرکت ... امان از خواندن‌ها و دانستن‌های بی‌عمل و بی‌حرکت که جز باد و هوی برای انسان ندارد. حاصل این باد و هوی جز در سطح ماندن و بی‌خبری نیست برای انسانی که باید ماهی باشد و زیستنش شنا کردن در اعماق دریای حقیقت.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
- عزیزم کجا می‌ری؟
+ با منی؟
- بله، با شما هستم.
+ چی می‌گی؟
- می‌گم از اون‌طرف نرو. سمت تاریکی نرو. گم می‌شی. می‌ترسی. تاریکی برات خوب نیست. باهات سازگار نیست. اذیتت می‌کنه. برگرد به سمت روشنایی. از این مسیر مستقیم که نور روشنش کرده برو.
+ مطمئنی اشتباه نگرفتی؟
- مگه شما بنده‌ی خدا نیستی؟
+ کی؟ من؟ چی بگم؟ دوست دارم باشم، ولی ...
- اگه دوست داری دیگه ولی نداره. دعوت کردن که از این‌طرف تشریف بیارید.
+ آخه من، اگه همه‌ی عمرمو نه، ولی خیلیشو این‌وری رفتم. اصن فکر کنم به تاریکی عادت کردم. دیگه فکر نکنم منو جزو بنده‌های خدا به‌حساب بیارن. اونم چی، دعوتم کنن؟! گفتم که اشتباه گرفتی. شما اصن نمی‌دونی من چه گندکاریایی کردم. خبر نداری.
- اگر نمی‌دونم، حتماً لازم نیست و نباید بدونم. اونی که باید بدونه می‌دونه. تازه دقیقاً این دعوت ویژه‌ی بنده‌هاییه که خودشون رو ارزون خرج کردن و به قیمت کم فروختن، اونایی که خودشون رو اسراف کردن.
+ شما مطمئنی؟ آخه مگه می‌شه؟
- بله که می‌شه. خودشون گفتن. مگه نشنیدید؟!
+ نه، انگار تو تاریکی غیر از بینایی، شنوایی آدمم از دست می‌ره. حالا چی‌کار باید بکنم؟
- تا وقت هست برگردید به‌سمت این مسیر مستقیمی که به طرف نور می‌ره و هرگز از بخششش ناامید نشید. بدونید که اگر برگردید و امیدوار باشید، تمام اون کارهایی که گفتید رو می‌بخشه.
+ همشو؟!
- بله، همشو و البته چیزهای خیلی بهتری که باید بری تا ببینی ...
_________________________________________________________________________
پی‌نوشت: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» (الزّمر، 53)
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
- استادا گفتن نتایج مدلت خوب نیست. انطباق منحنی پیش‌بینی با مشاهدات جالب نیست.
- خوب، حالا مشکل چیه؟!
- مشکل همینه دیگه. می‌گن این‌جوری نمی‌شه از کار دفاع کرد. می‌گن دو سال کار کردی، بالاخره نتیجه چیه؟ باید یه نتیجه‌ی قابل‌دفاع باشه.
- خوب، نتیجه همینه دیگه. شما یه روشی که قبلاً در این زمینه استفاده نشده بوده، اما در برخی زمینه‌های مشابه جواب داده بوده، استفاده کردی و باهاش مدل‌سازی انجام دادی، اما عملکرد مدل مناسب نبوده، این خودش یه نتیجه است. حالا تحلیل مسأله و یافتن دلایل عملکرد نامناسب مدل می‌تونه نتیجه‌گیری رو کامل کنه. حالا شاید بشه با تغییر بعضی از عوامل مؤثر عملکرد مدل رو بهبود داد، شایدم نشه. اگه از اول مطمئن بودیم که این روش جواب مناسب می‌ده که دیگه شاید خیلی نیاز به آزمون و کار پژوهشی نبود.
- درسته. ولی می‌دونی که به این راحتی قبول نمی‌کنن.
- آره. شما باید برای نتایج از پیش‌تعیین‌شده، پژوهش کنی و تحلیل ارائه بدی.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
...
- این روزا خیلی می‌رم تو فکر. همش فکر می‌کنم چی شد که این‌جوری شد.
- اگه با این «چی شد که این‌جوری شد» برسی به «چه‌کار کنم که این‌طوری نمونه» یا «چه‌کار کنم که دیگه این‌جوری نشه» خوبه، وگرنه ممکنه بررسی به توجیه و تبرئه، به این‌که «دست من نبود و نیست» یا « از من کاری برنمیاد» و «همینه که هست».
...
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
مصرف بسیاری از داروها و شاید همه‌ی آن‌ها ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد. نوع این عوارض و شدت بروز آن‌ها در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد. سؤال این است که یک پزشک هنگامی که یک دارو را برای بیمار تجویز می‌کند، چگونه باید در ارتباط با توضیح عوارض جانبی آن برای بیمار عمل کند؟
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
سال‌ها دچار نقطه ضعفی بودم که بارها برای اصلاح آن تصمیم گرفتم و اقدام کردم. اما هر بار، پس از مدتی باز به‌جای اول برمی‌گشتم. حالا، در همین دوران شاید سخت اخیر، به‌گمانم حدود یک سال است که آن مشکل بروزی نداشته است. البته این‌بار من برای رفع آن تصمیمی نگرفتم و اقدامی نکردم و لذا نمی‌توانم بگویم که آن ضعف را برطرف کرده‌ام. اما به‌گمانم هر چه هست، نعمت خداست و شکر آن واجب و باید از آن سخن گفت: «وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ». آن‌چه سال‌ها کوشیدم و نشد، حالا مدتی است که محقق شده است و امیدوارم که به‌لطف خدا پایدار بماند.
_________________________________________________________
میلاد مسعود پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع) بر همه‌ی دوستان بزرگوار مبارک!
«اللّهمّ صلّ علی محمّدٍ و آل محمّد»
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
این روزها که دنیا گرفتار مشکلات و مسائل گوناگون و شاید از همه عجیب‌تر و پررنگ‌تر، همه‌گیری بیماری است، و شاید خیلی از ما بیشتر خدا را می‌خوانیم، بیشتر به‌یاد مثال افراد سوار بر کشتی1، در قرآن، می‌افتم. همان‌ها که به‌هنگام گرفتاری، خالصانه خدا را می‌خوانند، اما هنگامی که به ساحل می‌رسند، گویی فراموش می‌کنند یا خود را به فراموشی می‌زنند و شرک می‌ورزند. من غیر از مسائل و نگرانی‌های این‌روزها، به زمان رسیدن به ساحل و قدری پس از آن هم فکر می‌کنم. امیدوارم خیلی بیش از این دچار فراموشی و شرک نشوم. نمی‌دانم، اگر راهی برای برون‌رفت از این وضعیت پیدا شود، آیا آن را فقط نتیجه‌ی دانش خود نخواهیم دانست2؟
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
- سلام
- سلام. خوبی؟
- خوبم، خدا رو شکر. تو خوبی؟
- آره. خدا رو شکر.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
حساب کن که بخواهی به محبوبی بگویی که چه‌قدر دوستش داری، اما بدانی که دوست داشتن تو، پیش دوست داشتن او مثل قطره در دریاست. تازه این را هم اضافه کن که در خودت هزار چیز دوست‌نداشتنی سراغ داری و در او یکی هم نه. حساب کن که بخواهی برای چنین محبوبی کاری انجام دهی و خوشحالش کنی، اما بدانی که هر آن‌چه برای او انجام دهی را صدچندان به تو بازمی‌گرداند. باز این را هم در نظر بگیر که حتی شرایط انجام آن کار را هم خودش برایت فراهم کرده است. حساب کن ...
ولش کن. دیگر حساب نکن. با حساب و کتاب ما جور نیست. فقط دل بده به حساب و کتاب او ...
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
در این روزهای شیوع بیماری و «در خانه بمانیم»، ممکن است که گهگاه آثار ناخوشایند روحی و روانی این موقعیت، در قالب‌هایی مانند وسواس فکری یا اختلالات اضطرابی در افراد بروز کند. به‌نظرم داستان کوتاه زیر که استاد صفایی حائری در کتاب «مسئولیت و سازندگی» آورده‌اند و بعداً هم توسط ناشر در کتاب «آیه‌های سبز» قرار گرفته است، در این زمینه به نکات مهم و مفیدی اشاره می‌کند.
