«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
اعیاد گذشته و آینده‌ی ماه شعبان بر همه‌ی همراهان گرامی مبارک! از جمله دستاوردهای چند روز پیاده رفتن به محل فیزیوتراپی، زیارت ایشان بود به‌عنوان نخستین درختی که پیش از رسیدن رسمی بهار پیش رو، چشمان مرا به دیدن چند شکوفه مهمان کردند.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
مسأله‌ی سوم «توقع» ماست.
خیال می‌کنیم اگر حرکتی را آغاز کردیم و برنامه‌ای را شروع کردیم، باید به نتیجه برسد و همه آدم‌های خوبی شوند.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
دومین چیزی که باید از ما گرفته شود تا بتوانیم حرکت خود را شروع کنیم، «انتظار» ماست.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
یکی از زنجیرها «تبرئه و برون‌افکنی» است. هر کس در محیطی که زندگی می‌کند، خودش راتبرئه می‌کند و می‌گوید: من مقصر نبودم، در زمان طاغوت بودم، شرایط مناسب نبوده، کسی نبوده، روحانیت کاری نکرده و ... نتیجه این‌که او پاک است و مقدس.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
وصیت‌نامه‌ی شهید عباس دانشگر، شهید مدافع حرم که در 23 سالگی به شهادت رسید را خوانده‌اید؟ به‌گمانم خواندن‌ها و زیستن این‌طور باید بار بدهد و به ثمر بنشیند. حالا کسی مثل من در طول سال‌ها صدها صفحه کتاب بخواند و یادداشت بردارد و حرف بزند، اما عمل و حرکت ... امان از خواندن‌ها و دانستن‌های بی‌عمل و بی‌حرکت که جز باد و هوی برای انسان ندارد. حاصل این باد و هوی جز در سطح ماندن و بی‌خبری نیست برای انسانی که باید ماهی باشد و زیستنش شنا کردن در اعماق دریای حقیقت.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
«پس شروع حرکت، که ضرورت حرکت نیز از آن مایه می‌گیرد، از لحظه‌ای است که تو می‌فهمی از همه‌ی چیزهایی که با آن‌ها مأنوس هستی، بزرگتری. بزرگتری؛ چون آن‌ها به تو ختم شده‌اند و تو میوه‌ی این درختی و هیچ‌وقت به ریشه و خاک و سنگ، برگشت نخواهی کرد.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
درست یادم نیست که جملات زیر از استاد صفایی را قبلاً در مطالب این وبلاگ آورده‌ام یا خیر. اما برای خودم تذکر و یادآوری آن لازم بود.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
«داستان ما، داستان چوپانى است که از یک طرف به گوسفندش پوست خربزه مى‌داد و از طرف دیگر دنبه‌اش را وزن مىکرد تا ببیند چاق شده یا نه. ولى داستان ابراهیم، داستان کسى است که شتاب‌زده نیست، حلیم است و به سمت حق بازمىگردد و با او در رابطه است تا ثباتى داشته باشد که خداوند مىفرماید: «انَّ ابْرَاهِیمَ لَاوَّاهٌ حَلِیمٌ»1.