«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
«عادت ویران‌گرِ ایمان است، چرا که میان عمل ظاهر و حکمت باطنی آن عمل فاصله می‌اندازد و اعمال و اذکار و اوراد را از روح تهی می‌سازد.»1
***
«حقیقت یک‌سویه است و بنابراین، دجال در عین آن‌که حقیقت را وارونه می‌کند، باید بتواند که خود را به‌جای حقیقت جا بزند، چرا که باطل اگر در ظاهر نیز جلوه‌ی باطل داشته باشد، زود رسوا خواهد شد. پس بزرگ‌ترین موفقیت شیطان در آن‌جاست که توانسته بر قضایای پارادوکسیکال اتکا کند و تناقضات را با هم آشتی دهد.»2
***
«شاعر از محارم راز است؛ گوش در ملکوت دارد و دهان در عالم مُلک و آن‌چه که از ملکوت می‌شنود بازمی‌گوید. حتی آن شاعران که زبان شیاطین‌اند، شعر خود را از آسمان دزدیده‌اند: و حَفِظناها مِن کُلِّ شَیطانٍ رَجیمٍ * اِلاّ مَنِ استَرَقَ السَّمعَ فَاَتبَعَهُ شِهابٌ مُبینٌ»3
***
«شعر آینه‌ی راز است و محارم راز می‌دانند که راز در بیان نمی‌آید؛ اشارتی و دیگر هیچ، و همین اشارت نیز به زبان رمز است. زبان شعر، زبان رمز است، چرا که راز جز در رمز نمی‌نشیند.»4
_______________________________________________
1 سید مرتضی آوینی، فردایی دیگر، صص 26-25.
2 سید مرتضی آوینی، فردایی دیگر، ص 65.
3 سید مرتضی آوینی، فردایی دیگر، ص 129.
4 سید مرتضی آوینی، فردایی دیگر، ص 130.
