«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
هزار و یک مشکل هست، هزار و یک دلیل برای دل کندن و رفتن یا هزار و یک دلیل برای ماندن و تلاش کردن، هزار و یک مسأله برای حل کردن.
____________________________________________________________
پی‌نوشت:
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
اگر از شما بخواهند یک برنامه را به‌عنوان رسمی‌ترین برنامه‌ی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نام ببرید، آن برنامه کدام خواهد بود؟ به گمانم، در نظر بسیاری از مردم، اولین گزینه، بخش خبری سراسری ساعت 21 شبکه‌ی 1 سیما باشد.
اگر از شما بخواهند طرحی را برای قالب و محتوای تیتراژ یک بخش خبری ورزشی سیمای جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد کنید، پیشنهادتان چه خواهد بود؟ احتمالاً اکثر افراد استفاده از تصاویر ورزشی را پیشنهاد می‌کنند، اما کدام نوعش، تصاویری از رقابت‌های ورزشی واقعی، تصاویر ورزشی که صرفاً برای کاربردهای نمایشی تهیه شده‌اند، انیمیشن و یا حتی ترکیبی از این‌ها؟ شاید استفاده از برش‌هایی از لحظات خاطره‌انگیز و پرافتخار ورزش ایران در رقابت‌های مختلف هم بتواند در این میان جایی داشته باشد. وقتی صحبت از افتخارات ورزشی باشد، قطعاً کشتی با وجود فراز و نشیب‌ها، همچنان یکی از اصلی‌ترین گزینه‌هاست. صحنه‌هایی از اجرای فنون توسط کشتی‌گیران ایرانی یا رفتن روی سکوی قهرمانی جهان و المپیک می‌توانند انتخاب‌های جذابی باشند.
اگر تیتراژ اخبار ورزشی بخش خبری سراسری ساعت 21 شبکه‌ی 1 سیما را دیده باشید، احتمالاً متوجه شده‌اید که این تیتراژ با دو صحنه‌ی واقعی از رقابت‌های ورزشی آغاز می‌شود و بعد با تعدادی تصویر ورزشی نمایشی (یا حداقل تصاویری که ماهیت رقابت در آن مشخص نیست) دنبال می‌شود. صحنه‌ی اول، در یکی از مسابقات تیم ملی والیبال ایران، بازیکن تیم امریکا توپ را از کنار دستان مدافعان ایرانی (مشخصاً فرهاد قائمی) وارد زمین ایران می‌کند. در صحنه‌ی دوم که مربوط به کشتی است، کشتی‌گیر امریکایی (جیمز گرین) با کمرگیری از کشتی‌گیر ایرانی (مصطفی حسینخانی) در حال خاک کردن اوست. البته اگر ملیت حریفان هم تغییری می‌کرد، در اصل ماجرا تغییری ایجاد نمی‌کرد، اما با توجه به برخی حساسیت‌هایی که گاه منجر به اقدامات عجیبی مثل پخش نکردن سرود ملی کشورها در جریان بازی والیبال ایران و امریکا می‌شود، امریکایی بودن حریفان در هر دوصحنه بار طنز ماجرا را بیش‌تر می‌کند. ای کاش تهیه‌کنندگان این تیتراژ دقت و سلیقه‌ی بیش‌تری صرف می‌کردند.
کل زمان تیتراژ مذکور در حدود 5 ثانیه است و صحنه‌های یاد‌شده در نهایت 2 ثانیه طول می‌کشند. از‌این‌رو شاید کل این موضوع اهمیت چندانی نداشته باشد، اما بی‌توجهی به جزئیات نشانه‌ی خوبی نیست. بی‌توجهی به جزئیات مانع از استواری کارها و رسیدن به اهداف مطلوب می‌شود.
____________________________________________________________
پی‌نوشت
اول) متأسفانه من خودم هم خیلی آدم دقیق و حواس‌جمعی نیستم، اما در سطحی
که هستم ممکن است اشتباهاتم به این گستردگی دیده نشود. در هر حال باید برای اصلاح رفتارهای نامطلوب تلاش
کرد.
دوم) ان‌شاء‌الله سال پیش رو برای همه‌ی دوستان سال خوبی باشد!
