می‌خواهیم دُم باشیم
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
دومین چیزی که باید از ما گرفته شود تا بتوانیم حرکت خود را شروع کنیم، «انتظار» ماست.
انتظار به این معنا که می‌خواهیم دیگری شروع کند. بنا نداریم خلق کنیم. همیشه منتظریم و می‌خواهیم کشف کنیم. بنا نداریم نقطه‌ی آغاز باشیم. همیشه می‌خواهیم دُم باشیم، نه سر، دنباله‌رو باشیم، نه جلودار؛ چون چشم نداریم و در تاریکی مانده‌ایم. مگر دیگران چه داشته‌اند که ما نداریم؟!
عده‌ای محیط‌ها را می‌سازند و عده‌ای هم در محیط‌ها ساخته می‌شوند. امام و پیشوا کسی است که جلودار محیط خویش است. خواسته‌اش این است: «واجعلنا للمتّقین اماماً»1؛ خدایا! ما را حتی برای راه‌رفته‌ها، جلودار قرار بده.*
_________________________________________
1- سوره فرقان، آیه 74.
* علی صفایی حائری، حرکت. انتشارات لیله‌القدر، چاپ سیزدهم، پاییز 1398.
_______________________________________________
پی‌نوشت: متأسفانه چند نفر از نزدیکان و بستگان به کرونا مبتلا شده‌اند. لطفاً برای شفای همه‌ی بیماران دعا بفرمایید (البته می‌دانم که نیازی هم به درخواست من نیست).
سلام :)
حرکت یعنی چه؟