«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
صاحب سیرک، پینوکیو و بچه های دیگر را با وعده ی زندگی راحت و خوشگذرانی بی حد در سرزمین بازی و شادی (یا آرزوها) خر کرد.
هنوز هم می کنند، همیشه، اگر حواسم جمع نباشد. (خودت اگر نخواهی، نمی شوی، نه خر، نه آدم.)
پینوکیو هم مثل خیلی از ما، آرزوی آدم شدن داشت، اما غفلت و راحت طلبی خرش کرد. البته راه باز است و می شود برگشت، آنچنان که او بازگشت. اما اول باید یک بار دیگر فاصله ی خر شدن تا آدمک شدن (شبه آدم شدن) را طی کنی و بعد تازه از آنجا حرکت کنی برای آدم شدن.
پی نوشت: خدایا، یاری از تو، مثل همیشه!
