«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
وصیت‌نامه‌ی شهید عباس دانشگر، شهید مدافع حرم که در 23 سالگی به شهادت رسید را خوانده‌اید؟ به‌گمانم خواندن‌ها و زیستن این‌طور باید بار بدهد و به ثمر بنشیند. حالا کسی مثل من در طول سال‌ها صدها صفحه کتاب بخواند و یادداشت بردارد و حرف بزند، اما عمل و حرکت ... امان از خواندن‌ها و دانستن‌های بی‌عمل و بی‌حرکت که جز باد و هوی برای انسان ندارد. حاصل این باد و هوی جز در سطح ماندن و بی‌خبری نیست برای انسانی که باید ماهی باشد و زیستنش شنا کردن در اعماق دریای حقیقت.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
شما کجا احساس راحتی بیشتری می‌کنید؟ کجا احساس می‌کنید که به خودتان نزدیک‌ترید؟ کجا احساس می‌کنید نیاز نیست خیلی رفتارهایی داشته باشید که برای خودتان نامأنوس و غیرعادی است (یعنی به آن‌ها عادت ندارید)؟ به‌گمانم برای بسیاری از ما محیط خانواده جایی است که نزدیک‌ترین صورت و رفتار به خود واقعیمان را نشان می‌دهیم، یعنی چندان نیازی نمی‌بینیم به نمایش دادن و خود را مقید کردن به آن‌چه که عادت یا دلخواهمان نیست. البته برای بعضی هم شاید جمع دوستان صمیمی چنین باشد.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
ای کاش روزی، این شعر حقیقت حالم باشد و بماند تا آخر. آن روز چه عیدی خواهد بود برایم!
پی‌نوشت: باز هم عیدتان مبارک و احوالتان عیدانه!
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
سلام علیکم
فرا رسیدن نوروز و بهار و سال نو را تبریک عرض می‌کنم. ان شاء الله سال جدید، سالی پر از خیر و برکت و رشد برای همه‌ی دوستان و عزیزانشان و تمام مردم باشد. امیدوارم به لطف خداوند، خیر فراوان از اعیاد ماه شعبان نصیب دوستان گرامی شده باشد و بهره‌مندی از این خیر و برکت در زادروز امام زمان (عج) فزونی یابد.
نمی‌دانستم که تبریکات را ابتدای مطلب بیاورم یا در پی‌نوشت، اما آن‌قدر اهمیت و تعداد مناسبت‌ها زیاد بود که به‌نظرم آمد شاید بهتر باشد ابتدا عرض ادب و تبریکی خدمت دوستان گرامی داشته باشم و بعد به سراغ نوشتن مطلب بروم.
