«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
تصویر جیانلوکا ویالی را شاید اولین بار در تیتراژ برنامه‌های ورزشی دهه‌ی هفتاد خودمان (یا دهه‌ی نود میلادی) دیده بودم، شاید هم در یکی از عکس‌های فوتبالیست‌های مشهور که در زمان کودکی ما داخل بسته‌های آدامس بود، احتمالاً هم در همان لباس راه‌راه سیاه‌وسفید یوونتوس. آن‌روزها در ایران کلمه‌ی بیانکونری حتی به گوش اهالی فوتبال هم زیاد آشنا نبود.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
به‌نظرم هنوز بسیاری از ما انسان‌ها (شاید حتی بعضی با ظاهر دین‌مدار) خودمان را بابت لطف و محبت عظیمی که خداوند به ما کرده است طلبکار می‌دانیم (شاید حتی در نهان‌ترین زوایای درونمان). دین‌داری لطف انسان به خدا نیست، دین لطف تمام و کمال خداوند به انسان است. روشن نیست؟ ظالم نیستیم (حتی به خودمان هم)؟ قدری تأمل و بازنگری لازم است. شاید داریم وارونه نگاه می‌کنیم.
سلام به دوستان گرامی
سال نو و اعیاد گذشته و عید سعید پیش رو بر همه مبارک!
حوالی نیمه‌ی شعبان به‌لطف و مرحمت امام رئوف (ع)، سعادتی حاصل شد که میهمان خوان کریمانه‌ی آن حضرت باشم. توفیق داشتم که دعاگوی دوستان هم باشم.
این چند عکس هم هدیه‌ای به‌مناسبت عید سعید فطر، با آرزوی قبولی طاعات و عبادات همه‌ی بزرگواران و التماس دعا.
