«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
تا سال 1945، صهیونیسم توانسته بود بیش از نیم میلیون وطن‌گزین را به فلسطین (که جمعیتش در حدود 2 میلیون نفر بود) جذب کند. برخی از این مهاجرین با اجازه‌ی حکومت قیمومیت و بعضی هم بدون اجازه آمده بودند. جمعیت بومی نه مورد مشورت قرار گرفته بود و نه مخالفتش با پروژه‌ی تبدیل کردن فلسطین به یک دولت یهودی مورد توجه واقع شده بود. وطن‌گزینان موفق شده بودند یک دولت یهودی در دولت تشکیل دهند که تمامی زیر ساخت‌های ضروری را [در دل خود] بنا کرده بود، ولی در دو جنبه ناکام مانده بود.
آن‌ها موفق شده بودند تنها 7 درصد از خاک این سرزمین را به [به‌صورت مشروع] خریداری کنند که برای برپایی کشوری در آینده کافی نبود. از این گذشته، آن‌ها همچنان اقلیت بودند (یک سوم کشوری که می‌خواستند به‌صورت اختصاصی و منحصراً برای ملت آن‌ها باشد).
همانند تمامی جنبش‌های استعماری وطن‌گزین پیشین، راه‌حل این دو مشکل عبارت بود از دو منطق قتل‌عام و ناانسان‌نمایی. تنها راه وطن‌گزینان برای آن‌که کنترل خود را بر زمین‌های فراتر از آن 7 درصد گسترش دهند، برای آن‌که داشتن یک اکثریت جمعیتی را تضمین نمایند، این بود که بومی‌ها را از وطن خودشان بیرون کنند. *
_________________________________________________________
* ایلان پاپه. 10 غلط مشهور دربارة اسرائیل. مترجم: وحید خضاب. انتشارات کتابستان معرفت، 1398.
سلام و خدا قوت.
ممنونم از گزینه نویسیهای شما در این موضوع.
یادداشتهای شما، آزمونی است برای حافظه من از مطالب کتاب