10 غلط مشهور درباره‌ی اسرائیل

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

در کتاب «10 غلط مشهور دربارة اسرائیل^*»، چنان که از نام آن پیداست به ده گزاره یا ادعای مشهور اما نادرست درباره‌ی تاریخ شکل‌گیری اسرائیل پرداخته می‌شود؛ ده گزاره‌ای که اغلب ساخته و پرداخته‌ی دستگاه رسانه‌ای و تبلیغاتی صهیونیست‌ها است. خواندن این کتاب می‌تواند به برخی از سؤالات مهم و پربسامد در مورد موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی پاسخ دهد. گرچه ممکن است این کتاب بهترین گزینه برای آغاز مطالعه‌ی جامع پیرامون مسأله‌ی فلسطین و تاریخ آن نباشد، اما ضمن پاسخگویی به سؤالات مهم و اساسی که دنبال می‌کند، می‌تواند اطلاعات قابل‌توجهی را به خوانندگانی که پیش‌تر در این موضوع مطالعه‌ای نداشته‌اند نیز ارائه کند. افزون براین، در جای‌جای کتاب، پژوهش‌ها و منابع متعددی به‌عنوان مرجع معرفی شده‌اند که می‌توان از آن‌ها برای مطالعه‌ی بیشتر بهره گرفت. یکی از نکات مهم و جالب در مورد این کتاب آن است که نویسنده‌ی آن یک مورخ اسرائیلی است.

از آن‌جا که نویسنده در عین پرداختن به یک موضوع جدی با ارجاعات تاریخی متعدد و ارائه‌ی اطلاعات بسیار، گاه لحنی طنزگونه و آمیخته با کنایه را برای بیان مطالب برگزیده است، قطعاً ترجمه‌ی این اثر کار دشواری بوده است و باید از تلاش مترجم تقدیر کرد. با این حال، به‌نظر می‌رسد ویرایش مجدد متن توسط یک ویراستار مجرب بتواند به بهبود خوانایی آن و حذف برخی از قلاب‌های [] غیرضروری کمک کند.

_________________________________________________________

* ایلان پاپه، 10 غلط مشهور دربارة اسرائیل. مترجم: وحید خضاب، انتشارات کتابستان معرفت، 1399.

پی‌نوشت: این مطلب در ارتباط با پویش کتابخوانی نوشته و منتشر شد.

رها نکند

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

... زری معصومانه پرسید: «شما می‌گویید من دیوانه نشده‌ام؟»

دکتر عبداله‌خان گفت: «به‌هیچ وجه.»

زری باز پرسید: «دیوانه هم نمی‌شوم؟»

دکتر عبداله‌خان گفت: «قول می‌دهم نشوی.»

چشم در چشم زری دوخت و با صدای نوازشگری ادامه داد: «اما یک مرض بدخیم داری که علاجش از من ساخته نیست. مرضی است مسری. باید پیش از این‌که مزمن بشود ریشه‌کنش کنی. گاهی هم ارثی است.»

زری پرسید: «سرطان؟»

دکتر گفت: «نه جانم، چرا ملتفت نیستی؟ مرض ترس. خیلی‌ها دارند. گفتم که مسری است.»

باز دست زری را در دست گرفت و پیامبرانه افزود: «من دیگر آفتاب لب بامم، اما از این پیرمرد بشنو جانم. در این دنیا، همه چیز دست خود آدم است، حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می‌تواند اگر بخواهد کوه‌ها را جابه‌جا کند. می‌تواند آب‌ها را بخشکاند. می‌تواند چرخ و فلک را به‌هم بریزد. آدمیزاد حکایتی است. می‌تواند همه‌جور حکایتی باشد، حکایت شیرین، حکایت تلخ، حکایت زشت ... و حکایت پهلوانی ... بدن آدمیزاد شکننده است، اما هیچ نیرویی در این دنیا، به‌قدرت نیروی روحی او نمی‌رسد، به‌شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.»

...

زری به مشایعت دکتر تا دم در باغ رفت. در ذهنش دنبال کلام مناسبی می‌گشت که به شکرانه، نثار پیرمرد بکند اما نمی‌جست. پیرمرد شاید ناتوانی او را دریافت، یا شاید خواست به تحمل بخواندش، یا شاید برای دل خودش، به‌هر جهت این شعر را زمزمه کرد:

«به‌صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند/ چنین عزیزنگینی به دست اهرمنی».^*

 

_________________________________________________________

* سیمین دانشور، سووشون. انتشارات خوارزمی، چاپ بیست و هفتم، 1399.

فقط هفت درصد

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

تا سال 1945، صهیونیسم توانسته بود بیش از نیم میلیون وطن‌گزین را به فلسطین (که جمعیتش در حدود 2 میلیون نفر بود) جذب کند. برخی از این مهاجرین با اجازه‌ی حکومت قیمومیت و بعضی هم بدون اجازه آمده بودند. جمعیت بومی نه مورد مشورت قرار گرفته بود و نه مخالفتش با پروژه‌ی تبدیل کردن فلسطین به یک دولت یهودی مورد توجه واقع شده بود. وطن‌گزینان موفق شده بودند یک دولت یهودی در دولت تشکیل دهند که تمامی زیر ساخت‌های ضروری را [در دل خود] بنا کرده بود، ولی در دو جنبه ناکام مانده بود.

آن‌ها موفق شده بودند تنها 7 درصد از خاک این سرزمین را به [به‌صورت مشروع] خریداری کنند که برای برپایی کشوری در آینده کافی نبود. از این گذشته، آن‌ها همچنان اقلیت بودند (یک سوم کشوری که می‌خواستند به‌صورت اختصاصی و منحصراً برای ملت آن‌ها باشد).

همانند تمامی جنبش‌های استعماری وطن‌گزین پیشین، راه‌حل این دو مشکل عبارت بود از دو منطق قتل‌عام و ناانسان‌نمایی. تنها راه وطن‌گزینان برای آن‌که کنترل خود را بر زمین‌های فراتر از آن 7 درصد گسترش دهند، برای آن‌که داشتن یک اکثریت جمعیتی را تضمین نمایند، این بود که بومی‌ها را از وطن خودشان بیرون کنند. ^*

_________________________________________________________

* ایلان پاپه. 10 غلط مشهور دربارة اسرائیل. مترجم: وحید خضاب. انتشارات کتابستان معرفت، 1398.