«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
آرزو را آدم در ذهن و خیال خود می پرورد و از شیرینی اش لذت می برد. دست هایت را پشت سرت قلاب می کنی و دراز می کشی، یا زیر چانه ات می گذاری و می نشینی و در آرزوهایت غوطه ور می شوی و از فکر کردن به آن ها قند در دلت آب می شود. شاید آخر شب ها ساعت ها خودت را با آن ها سرگرم می کنی. خواب را از چشمانت می گیرند و گاهی حتی وقتی به خواب می روی داستان همچنان ادامه دارد.
هدف اما شاید یک تفاوت عمده با آرزو دارد. در واقع هدف نسبت به آرزو چیزی افزون دارد، که شاید بتوان آن را تلاش دانست. وقتی که برای رسیدن به آرزویی برنامه ریزی و تلاش صورت گیرد، آن آرزو به هدف تبدیل می شود. هنگامی که چنین شد، می شود منشأ حرکت و تکاپو و جهت دهی به زندگی. شاید اهداف انسان ها در زندگی، مهم ترین شاخص ارزشیابی آن ها باشد. البته که راه های برگزیده برای نیل به اهداف هم مهم هستند.
پی نوشت: این نوشته حاصل مفهوم تراشی من برای این دو واژه است، بدیهی است که افراد دیگر شاید مفاهیم دیگری را برای این دو واژه در نظر داشته باشند.
