اصلاً انگار مرا می‌گوید

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

«سرّ آن که جهاد فی سبیل الله با هجرت آغاز می‌شود در کجاست؟ طبیعت بشری در جست‌و‌جوی راحت و فراغت است و سامان و قرار می‌طلبد. یاران! سخن از اهل فسق و بندگان لذت نیست، سخن از آنان است که اسلام آورده‌اند اما در جست‌و‌جوی حقیقت ایمان نیستند. کنج فراغتی و رزقی مکفی ... دل‌خوش به نمازی غراب‌وار و دعایی که بر زبان می‌گذرد اما ریشه‌اش در دل نیست، در باد است. در جست‌و‌جوی مأمنی که او را از مکر خدا پناه دهد؛ در جست‌و‌جوی غفلت‌کده‌ای که او را از ابتلائات ایمانی ایمن سازد، غافل که خانه‌ی غفلت پوشالی است و ابتلائات دهر، طوفانی است که صخره‌های بلند را نیز خرد می‌کند و در مسیر دره‌ها آن همه می‌غلتاند تا پیوسته‌ی خاک شود.»¹

***

«عقل نهیب می‌زند که ای آرزومند، این آرزو که کاش حق بی‌حجاب در دنیا جلوه می‌کرد، یعنی ای کاش دنیا خلق نمی‌شد!»²

***

«دین‌دار آن است که در کشاکش بلا دین‌دار بماند، وگرنه، در هنگام راحت و فراغت و صلح و سلم، چه بسیارند اهل دین، آن‌جا که شرط دین‌داری جز نمازی غراب‌وار و روزی چند تشنگی و گرسنگی و طوافی چند بر گرد خانه‌ای سنگی نباشد.»³

_______________________________________________

¹ سید مرتضی آوینی، فتح خون، نشر واحه، ص 25.

² سید مرتضی آوینی، فتح خون ، ص 99.

³ سید مرتضی آوینی، فتح خون ، ص 113.

قطعی‌تر از نفس

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

مرگ قطعی‌ترین حادثه‌ی زندگی است، حتی قطعی‌تر از نفس کشیدن. پس نگاه بزرگان این‌گونه است: «اکنون که ناچار مرگ ما را انتخاب می‌کند، بگذارید ما مرگی را انتخاب کنیم که آبستن زندگی باشد»*.

________________________________________________

* علی صفایی حائری، عاشورا، صفحه 20، انتشارات لیلة‌القدر

استسقاء

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«پس خدا هست؛ چون انسان تشنه است و از چشمههای دنیای بیرون و درونش سیراب نمیشود. و جهنم هست؛ که تشنگی، سوزان است و سخت سوزنده.»*

____________________________________________

* علی صفایی حائری، بررسی، ص 36، انتشارات لیلةالقدر، 1391.

ریای مضاعف

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

در وبلاگ قبلی، مطلب زیر را نوشته بودم که نمی‌دانم چه بر سرش آمده است، خودم از اینجا حذفش کردم، یا در جریان اثاث‌کشی جایی گم شده است.

خط هایی که ما می کشیم

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

...

علی لیوان اش را پر از آب می کند و دقیقه ای سکوت می کند، بعد می گوید: «هستی لایه لایه است. تو در تو و پر از راز و البته پیچیده. برای درک اون باید خوب بود. همین. پاسخ من به این سؤال دشوار همینه: خوب. من فکر می کنم هر کس در هر موقعیت می دونه که خوب ترین کاری که می تونه انجام بده چیه، اما مشکل زمانی شروع می شه که انسان نخواد این خوب رو انتخاب کنه. در چنین صورتی او راه رو کمی محو کرده. اگه در موقعیت دوم هم انسان نخواد به خوب تن بده راه محوتر و تاریک تر می شه. وقتی هزار تا انتخاب بد رو به جای هزار تا انتخاب خوب بر می گزینیم وضع اون قدر آشفته و تاریک می شه که انسان حتی نمی تونه یک قدم هم به جلو برداره. شبیه قدم زدن در مه می مونه که با هر قدم که برداری راه وضوح بیش تری پیدا می کنه. خوش بختانه هستی اون قدر سخاوت داره که دائم یک فرصت و یک شانس دیگه به شما می ده تا دوباره از صفر شروع کنید. اما اگه شما در برابر موقعیتی، خوب رو انتخاب کنید راه اندکی وضوح پیدا می کنه. در موقعیت بعدی احتمالاً با شرایط پیچیده تری مواجه خواهید شد که باز هم باید انتخاب کنید. این انتخاب ها مثل دالانی هزار تو همیشه در مقابل شما قرار دارند. با هر انتخاب، سرعت شما بیش تر و بیش تر می شه. هر انتخاب درست شتاب شما رو بیش تر می کنه تا اون جا که با سرعت نور هم می تونید پیش برید، در مقابل، هر انتخاب بد از سرعت شما کم می کنه. اون ها که دائم دست به انتخاب های بد می زنند وضع تأسف باری پیدا می کنند. اون قدر فرو کند می شن تا کاملاً متوقف می شن و بعد شروع می کنن به فرو رفتن. اون قدر فرو می روند تا این که به کلی دفن می شن. برای این آدم ها هم البته که فرصت هست اما اون ها مجبورند مدتی رو صرف این کنند تا از اعماق، خودشون رو به سطح برسونند. زندگی مواجهه ی ابدی انسان است با این انتخاب ها.»*

اراده ی پرواز

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

...

«هیچ چیز مانند اراده به پرواز، پریدن را آسان نمی کند.»*

...

 

*یک عاشقانه ی آرام، نادر ابراهیمی

هل من محیص؟

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

...

«- پایین چه طور بود؟

- سخت بود آقا. خیلی سخت بود.

- تو چه کار می کردی؟

- من منتظر بودم آقا.

ارزش عرضی، ارزش طولی

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

کسی می گفت: «ارزش زندگی بیش تر به عرضش وابسته است تا به طولش».

فکر می کنم درست می گفت.

کمیت و کیفیت دوست داشتن

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

کمیت، میزان یا شدت دوست داشتن (عشق) بیش از آن که به معشوق و ویژگی های آن وابسته باشد، احتمالاً به استعداد، شرایط و ویژگی های دوستدار (عاشق) بستگی دارد، حتی شاید بتوان گفت مستقل از ویژگی های معشوق است.

اما از آنجا که عشق (دوست داشتن، محبت) حقیقی یک فرآیند شبیه ساز است، احتمالاً کیفیت آن تا حد زیادی تابع مختصات معشوق خواهد بود.

 

پی نوشـت: رجوع شود به «جاذبه و دافعه علی (ع)»، استاد شهید مرتضی مطهری.