کمک به زلزله زدگان استان آذربایجان شرقی

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

دوستان عزیز سلام!

جهت پرداخت کمک های نقدی برای زلزله زدگان آذربایجان شرقی می توانید به لینک زیر مراجعه نموده و از منوی «نیت خیر شما»، گزینه ی «کمک به زلزله زدگان استان آذربایجان شرقی» را انتخاب کنید.

http://www.emdad.ir/epay/

در ضمن، برای زمان ها و کمک های دیگر هم این نشانی قابل استفاده است.

 

«اهدای خون»

برای مشاهده آدرس مراکز اهدای خون در شهر خودتان، بر روی لینک زیر کلیک کنید.

http://www.ibto.ir/homepage.aspx?site=ibto&tabid=1&lang=fa-IR

 «اعطای کمک های غیر نقدی»

 با استفاده از سایت هلال احمر در نشانی

http://www.rcs.ir/
می توانید اقلام مورد نیاز را بررسی کنید و چیزهایی که در دسترس دارید، برای کمک به مراکز هلال احمر که باز هم آدرس آن را می توانید از روی سایت بیابید بفرستید.

«شماره حساب به منظور کمک مالی»
شماره حساب 99999 جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران نزد بانک ملت و حساب ارزی 702070 این جمعیت نزد بانک ملی ایران

www.childf.com موسسه خیریه رفاه کودک 
شماره حساب 0101017524000 بانک ملی بنام موسسه خیریه رفاه کودک 
شماره شبا IR750170000000101017524000

در پناه حق، سربلند و پیروز باشید!

یک قطره حرف دل

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

حرف های دل خیلی هاشان گفتنی نیستند، هر چند که تو می شنوی. در دل می مانند و می مانند تا بغض می شوند در گلو. بالاخره روزی می رسد و ساعتی که به معراج می روند و از چشم سرازیر می شوند؛ و کسی هست که زبان اشک ها را می فهمد.

الهی، تنها تویی که زبان جاری چشمانمان را می دانی. حرف های دلمان را بر زبان دیدگانمان جاری کن!

تبر بردار ابراهیم (طلای ناب ابراهیم)

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

تبر بردار ابراهیم

قدم بردار ابراهیم

مصافی سخت در راه است

بزرگ بتکده در پیش روی توست

و فرصت سخت کوتاه است

که این بار از پس بشکستن بت های کوچک تر

بباید سوختن ققنوس در آتش

وزان پس خاستن از تل خاکستر

نلغزد پایت ابراهیم

نلرزد دستت ابراهیم همچون شاخسار بید

مبادا لحظه ای غافل شوی از دل

که همچون دزد شبگردی فرود آید ز دیوار دلت تردید

و بازت دارد از رفتن

که این ره را سرانجامی است که باید رفت و باید دید

نبردت ای خلیل این بار، نبردی سخت و دشوار است

تبر را سخت در دستان خود بفشار

حریفت مرد پیکار است

و دانا اندر این میدان، به هر زیر و بم کار است

و تو خود خوب می دانی

که این آن هول میدانی است

که غیر بت شکن در آن

بت و بتخانه ی آنی

تبر را پس فراز آور، اگر که مرد میدانی

بزن این ضربت آخر، بسوز این پرده ی آخر

میان عاشق و دلدار

وزین آتش تو پربگشا، روان شو مست سوی یار

به عشق یار، چون بنشینی اندر نار

به هر سو بنگری بینی، حبیب و گلشن و گلزار

برآور دست و پا بفشار

تبر بر خود بزن این بار

و خنجر بر گلوی خویشتن بگذار

خدایا دست ابراهیم را نیرو بده این بار، توانا دار بر این کار

که آتش را اگرچه شعله های سخت و سوزانی است

طلای ناب می داند که آتش چون گلستانی است

تو خود را از میان بردار ابراهیم
تبر بردار ابراهیم

اللّهمّ اشف کلّ مریض

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

خداوندا در آستانه ی شب قدر از تو می خواهم که جان های ما را از ادراک سرشار کنی تا قدرشناس نعمت هایت باشیم و قدردان لحظه لحظه ی عمری که بر ما ارزانی داشتی.

خدایا نعمت تندرستی را که عطا کردی، شکرگزارم، گرچه می دانم هرگز نخواهم توانست شکر آن را آن گونه که باید و شاید به جای آورم و باز می دانم همین توفیق شکرگزاری زبانی نعمت دیگری است از خوان کرم تو. خدایا به آنان که در تندرستیشان نقصانی است، سلامت توأم با خیر عطا فرما!

اما پروردگارا از تو می خواهم نعمتی را که پیش تر دادی و قدر ندانستم، عطا کردی و تباهش کردم. خدایا سلامت نفس را باز می طلبم. خدایا آنگاه که می خوانم «اللّهمّ اشف کلّ مریض»، امراض بی شمار نفسم را می بینم که یک به یک از پیش چشمانم عبور می کنند، دروغ را می بینم، خودپسندی را، کج خلقی را، حسد را، ریا و اخلاق فروشی را و بسیاری دیگر را.

الهی تو می دانی که بیماری های تن، ممکن است طول زندگی دنیایمان را کوتاه کنند، ولی در نهایت تا لحظه ی مرگ همراهمان خواهند بود و تازه اگر «آدم» باشیم نعمتی هستند که دیدارت را نزدیک می کنند (این برای آدم ها است). اما بیماری های نفس نابودمان می کنند، آفت هایی هستند که هرگز رهایمان نخواهند کرد. ما را خواهند کشت پیش از آن که بمیریم و با ما خواهند بود پس از مردنمان.

خدایا دل هایمان را به تو می سپاریم: «اللّهمّ اشف کلّ مریض»!

ریا در انبار کاه

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

گاهی یافتن ناخالصی نیت، پاک کردن عمل از لوث ریا، از پیدا کردن سوزن در انبار کاه هم سخت تر می شود. خدایا این را هم فقط از خودت می شود خواست، من مردش نیستم. پروردگارا نیتمان را خودت خالص کن برای خودت!

خودت در در قرآن فرمودی که شیطان گفته بود: «اإِلاَّ عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ».*

مگر خودت خالصش کنی.

 

*سوره «حجر»، آیه 40؛ سوره «ص»، آیه 83

اراده ی پرواز

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

...

«هیچ چیز مانند اراده به پرواز، پریدن را آسان نمی کند.»*

...

 

*یک عاشقانه ی آرام، نادر ابراهیمی

طلای ناب ابراهیم

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

وقتی که بت و بتخانه خودت باشی، سخت است ابراهیم (ع) بودن. خدایا به دستان ابراهیم قدرت بده، این بار برای شکستن بت بزرگ. پرورگارا قدرت بده برای شکستن، برای شکسته شدن، سوختن، ذوب شدن، ناب شدن. طلای ناب می داند که آتش چه گلستانی است.

 

پی نوشت: می دانم ابراهیمی در میان نبود، آن گاه که بت ها را شکست.

یه روز خوب میاد

تو می گی: «یه روز خوب میاد».

منم می گم: «یه روز خوب میاد».

فقط یه مسئله ی کوچیک وجود داره، اونم اینه که روز خوبی که تو ذهن تو هست، با روز خوبی که من بهش فکر می کنم، احتمالاً زمین تا آسمون فرق داره. این که کدومشون واقعاً خوبه یا خوب تره بماند، ولی فرق داره، خیلی فرق داره.

روز خوبی داشته باشی!

دیده شود حال من ار گوش شود چشم شما*

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

گاهی در گفت و گوهایمان عطش گفتن، مانع از شنیدن می شود. یعنی صوت به گوشمان می رسد، به طرف مقابل نگاه می کنیم، اما واقعاً گوش نمی دهیم، تلاش نمی کنیم برای فهمیدن حرفش، فراموش می کنیم که هدف گفت و گو تلاش برای رسیدن به درک متقابل است.

حالت بدتری هم هست و آن زمانی است که گوش می دهیم، دقیق هم گوش می دهیم، اما با تمام وجود به دنبال آن هستیم که از میان سخنان، جملات و واژه های هم صحبتمان چیزی بیرون بکشیم، خطایی، نقطه ضعفی یا چیزی از این دست و بکوبیم بر سرش تا در مقابل ما به زانو درآید، مغلوب شود و دستانش را به نشانه تسلیم بالا بیاورد و بعد ما برویم بالای منبر وعظ و خطابه و شهوت سخنرانیمان را ارضا کنیم. این چنین است که بندگان خدا را پشیمان می کنیم از دو کلام درددل کردن، حرف دل گفتن و خودمان را هم محروم می کنیم از هم نشینی صمیمانه و شنیدن سخن بندگان خدا. تنهایشان می گذاریم و تنهاتر می شویم و هر روز بیش تر فراموش می کنیم آداب سخن گفتن و سخن شنیدن را، به خصوص حرف های دل را، دردهای دل را.

اصلاً این عبارت «گفت و گو» آدم را به خطا می برد. همه اش از گفتن است و در آن از شنیدن هیچ خبری نیست. شاید استفاده از عبارت «گفت و شنود» سبب شود که ما فراموش نکنیم، شنیدنی هم باید باشد. البته به شرط این که واقعاً بخواهیم.

خوب شنیدن هم لذتی دارد.

 

*مولوی

هل من محیص؟

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

...

«- پایین چه طور بود؟

- سخت بود آقا. خیلی سخت بود.

- تو چه کار می کردی؟

- من منتظر بودم آقا.