«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
به‌گمانم اولین گام در نهادینه کردن سادگی و بی‌پیرایگی، شفافیت و روراستی، و صداقت و راست‌گویی در خود، به‌کار بستن آن‌ها در رویارویی و برخورد با خویش است و اگر این امر محقق نشود، در سایر صحنه‌ها نیز مقصود، به‌حقیقت حاصل نمی‌شود، حتی اگر به‌ظاهر چنین باشد.
در این رویارویی نخستین که اصیل‌ترین مرحله نیز هست، خوشبختانه ترسی هم از فریبکاری و بی‌صداقتی دیگران و متضرر شدن فرد وجود ندارد و هر چه هست، خودِ فرد است در رویارویی با خویش. فقط باید از بازی و بازیگری و بازیچه‌ها دست شست و به و خویشتن روی آورد.
ای کاش در عمل هم همین‌قدر آسان بود!
***
من را بسِتان ز من وَ از من برهان
بر صفحه‌ی جان، نشانِ خود را بنِشان
تا بودنِ من ز هستِ تو نیست شود
یک جرعه مرا ز جام قربت بچشان
___________________________________________________________
پی‌نوشت: شعر (اگر بشود شعر نامیدش) در ارتباط با این مطلب نوشته نشده است.
به این سادگی نیست. آدم گاهی خودش هم به خودش راه نمی برد.
+ شعر هم خوب است. چه خوب که ذوق شعر دارید.