«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
برخی مواقع، استفاده از یک موقعیت و گزینه‌ی ظاهراً غیرایده‌آل به چند جهت می‌تواند بهتر از در انتظار موقعیت ایده‌آل ماندن باشد:
- اگرچه ممکن است گزینه‌ی غیرایده‌آل، نتیجه‌ی مطلوب و کامل را حاصل نکند، اما به هر حال کسب بخشی از نتیجه‌ی مطلوب هم نسبتاً بهتر از آن است که در خیال نتیجه‌ی مطلوب تا انتها دست خالی بمانیم.
- اگر گزینه‌ی مورد آزمایش کاملاً هم از نتیجه‌ی مطلوب دور بماند، حداقل این فایده از پیگیری آن حاصل می‌شود که بخشی از فکر و انرژی ذهنی را که در صورت عدم پیگیری این گزینه به آن معطوف می‌ماند، آزاد می‌کند تا بتوان آن را بر روی گزینه‌های بعدی متمرکز کرد.
- گاهی یک گزینه با وجود آن که خود به نتیجه‌ی مطلوب نمی‌رسد، می‌تواند نقطه‌ی آغاز و بستری برای شکل‌گیری ایده‌های جدید باشد. به‌علاوه، گاه تجربه‌های اندوخته در طی مسیر گزینه‌ی پیشین می‌توانند در پیگیری گزینه‌های بعدی، مفید واقع شوند.
البته اگر فواید عمل نکردن به گزینه‌های موجود، بیش از عمل کردن به آن‌ها باشد، عمل نکردن آگاهانه خود می‌تواند به‌عنوان یک گزینه‌ی مناسب در نظر گرفته شود. این در واقع یک سکون فعال است، نه یک سکون منفعل.
در مجموع، به نظر می‌رسد، این که با تلاش و حرکت از موقعیت عادی نامطلوب به موقعیت مطلوب برسیم محتمل‌تر است تا این که با انتظار کشیدن بدون عمل، موقعیت مطلوب فرا برسد. به ایده‌آل‌ها فکر کنیم، اما در انتظار از راه رسیدن ایده‌آل‌ها بیکار ننشینیم، از همان موقعیتی که در آن هستیم حرکت به سمت و سوی موقعیت مطلوب را آغاز کنیم. شاید خود حرکت، گزینه‌ی مطلوب باشد.
