«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
چیزی که خیلی مهم‌تر از طول دوستیه، عمق دوستیه. ممکنه اینا گاهی با هم ارتباط مستقیم هم داشته باشن، اما همیشه نه. آدم گاهی فقط با یک برخورد با کسی، برای سال‌ها و شاید برای همیشه با اون فرد احساس دوستی عمیقی می‌کنه (منظورم عاشق شدن با یه نگاه و این حرفا نیست) و گاهی علی رغم ارتباط دوستانه طولانی با فرد دیگری، هیچ وقت ارتباط عمیقی با اون فرد برقرار نمی‌کنه. می‌دونی چی می‌گم؟ آدمه هم اگه نزدیک نباشه، بازم احساسه هست. بعد ده سالم که ببینیش، بازم واقعاً خوشحال می‌شی و چه‌قدر می‌تونی باهاش حرف بزنی. حتی هیچ حرفی، از نوع گفتنی هم که نباشه، بازم حضور اون آدم لذّت بخشه.
دوستی‌های عمیقتون الهی، پایدار و بسیار!
