بنده ی ساکت خدا
پنجشنبه, ۲۹ تیر ۱۳۹۱، ۰۵:۲۹ ق.ظ
آهای با توام بنده ی ساکت خدا!
گوش نه سکوت را می شنود، نه زبانش را می فهمد. گفت و گو به زبان سکوت حداقل دو جفت چشم می خواهد. تازه به شرط آن که یکی خوب بگوید و دیگری خوب زبان اولی را بفهمد.
خوش انصاف! خدا زبان را داده برای سخن گفتن و گوش را برای شنیدن.
چه بگویم؟ شاید روی شنونده ات زیادی حساب کرده ای؟
ببخش اگر ... .
راستی، این را که نمی خوانی.
سالم و شاد و سربلند باشید