پای لنگ قلم (ننگنامه)
سه شنبه, ۲۷ تیر ۱۳۹۱، ۰۱:۲۷ ب.ظ
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود
گاهی میان من و خودم جنگ می‌شود
از فرط ناشناسی تصویر آینه
هر روز و شب مدام سرم منگ می‌شود
گه بی‌حیا چو شیشه چه خس می‌شود دلم
گاهی به باوقاری یک سنگ می‌شود
گاهی چنان آب، زلال و روان و پاک
گاهی بزک نموده به صد رنگ می‌شود
گاهی خموش و ساکت و آرام و بی‌صدا
گه پرده‌درتر از دف و چنگ می‌شود
وقتی که خالی است دل من ز مهر یار
بی‌شک بدان که پای قلم لنگ می‌شود
چون شد فسرده، شب‌زده، غمگین و خسته دل
می‌دانم این غزل مرا ننگ می‌شود
از دلم دلگیرم
که نبودنت را صبورانه تحمل می کند
بی هیچ شکوه ای