غم یا شرم

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

گفتی که در قیامت سه جا پیش زائرت می‌آیی تا از ترس برهانی‌اش.^* ... و من پس از مرگ دوباره خواهم مُرد؛ اگر نیایی، از غم، و اگر بیایی، از شرم. گفتی می‌آیی، پس به‌یقین خواهی آمد. اما من آیا در شما زائرانت هستم؟ چه کنم برای سبک‌تر شدن شرم آن روز؟

________________________________________

* قال الرّضا (ع): «مَنْ زَارَنِی عَلَى بُعْدِ دَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ فِی ثَلاَثِ مَوَاطِنَ حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ اَلْکُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالاً وَ عِنْدَ اَلصِّرَاطِ وَ عِنْدَ اَلْمِیزَانِ».

امام رضا (ع) فرمود: «هر کس مرا در غربت زیارت کند من به‌روز قیامت در سه جا به نزد او خواهم آمد تا از ترس‌های آن‌ها رهاییش بخشم: هنگامی که نامه‌های اعمال مردم از راست و چپ پران شوند و در نزد صراط و در نزد میزان».

پی‌نوشت: فرخنده میلاد امام رئوف، امام رضا (ع) بر شما مبارک!

نظم مصنوعی

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

«پس مؤمن نیازها را تأمین می‌کند و همه آنچه را که به او وابسته است، رشد می‌دهد؛ ولی با ملاک اهمیت! یعنی کورکورانه و یک‌بعدی نیست که بگوید من باید اول این کار را بکنم، بعد آن کار را! ما خیال می‌کنیم نظم یعنی مراعات ترتیب قراردادی امور؛ یعنی من برای خودم برنامه بگذارم که ساعت هشت این کار را می‌کنم، ساعت نه آن کار، ساعت ده فلان کار و .... به رعایت این ترتیب قراردادی نظم می‌گویند؛ حال آن‌که نظم یعنی هر چیزی را در جای خودش گذاشتن و مراعات ترتیب واقعی حادثه‌ها را کردن، نه مراعات ترتیب قراردادی!