«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
یادت هست قبلاً گفته بودم حکایت آدم هایی چون تو با من خیلی فرق دارد؟ اصلاً نگاهمان به تمام لحظات زندگی و حتی مرگ، زمین تا آسمان تفاوت دارد.
من برای زمان مرگم، به راحت ترین و بی دردترین راه مرگ فکر می کنم و تو به لذت بخش ترین راه شهادت. کسانی مثل من البته گاهی بدشان نمی آید که محض پربار کردن رزومه اخروی جهت مصاحبه ی آزمون ورودی بهشت، شهادتی هم در پرونده شان ثبت شود، اما به شرطی که درد و سختی در کار نباشد. ناگهان بدون این که بفهمیم چه شد، ببینیم در بهشتیم و ... .
یک بار دیگر این عبارات شگفت از شهید سیّد مرتضی آوینی در گوشم زنگ می زند: «شهادت را نه درجنگ، که در مبارزه می دهند. ما هنوز شهادتی بی درد می طلبیم، غافل که شهادت را جز به اهل درد نمی دهند.»
پرستویی که از ویرانی لانه اش می کند......این جمله اش وخیلی دوست دارم