«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
خوب است که مثل دایی جمشید بخشی از خاطرات خوب اطرافیانت را رقم بزنی، به خصوص خاطرات شیرین دوران کودکی. مسافرت های دسته جمعی آن روزها، با ماشین هایی که جلوی هر کدامش سه نفر می نشستند و عقبش شاید گاهی دو یا سه آدم بزرگ و سه یا چهار بچه، برای همیشه در ذهن می ماند. آن روزها مسافرت رفتن سخت بود، اما شوقش زیاد. دایی جمشید که آن روزها خاطرات شیرین ما را رقم می زد، حالا ان شاء الله در جای بهتری است که خدا برای آنان که دل کودکان را شاد می کنند انتخاب کرده است.
روحش قرین رحمت و آرامش الهی!
پی نوشت: اگر دوست داشتید برای رفتگان فاتحه ای بخوانید.
مهدخت