وقتی می گویم نمی شود، منظورم این نیست که هرگز نخواهد شد. منظورم این است که زود و سریع نمی شود. اصلاً شاید عمر من قد ندهد. پس چه فایده، وقتی که من نیستم که ژست بگیرم و افتخار کنم که من چنین کردم ، البته با چاشنی تواضع. چه فایده وقتی اسم من را بلند و یکصدا فریاد نمی زنند. بی خیال آرمان ها و اهداف بلند .... اینا تعارفه.
بریم یه جا که راحت زندگی کنیم، قدر ما رو بدونن.
پی نوشت: تأملی در شدت و خلوص آرمان گرایی آدم هایی شبیه من.
خیال رفتن...